Partizanski pokret - KPJ, NOPOJ, NOV i POJ (1941-1945)

[hazard]

Sto bi rekli na jednom drugom sajtu, RTFA

 

Da, u toj akciji spasavanja Rankovica je ubijen prvi od tri Nemca

[Parsons]

valjda je svako ko je hteo da se bori otisao iz beograda u sumu.

sledeci put citamo balisticku analizu da mirko nije mogao da upozori slavka na metak

toliko su i otpisani ozbiljni.

[čekmeže]

U gradu se ne možeš boriti? Meni izgleda lakše nego u šumi.

[Parsons]

jeste bilo moguce, ali samo na kratko. to se radilo npr. u zagrebu u ndh, pa je ekipa tamosnjih komunista zavrsila u kerestincu ili jasenovcu. vrlo brzo.

[Kampokei]

Pisali su forumski istoricari, beogradska Specijalna policija je bila em nemilosrdna em vrlo efikasna u eliminaciji beogradskih skojevaca.

[Remi]

U gradu se ne možeš boriti? Meni izgleda lakše nego u šumi.

Ima malo i kod Tepavca u knjizi kako je to izgledalo sa specijalnom policijom za vratom i opšte o atmosferi u gradu tad.

Čisto da ti bude logičnije zašto nije bilo lakše.

[čekmeže]

Pričam potpuno napamet

meni izgleda zajebanije biti napolju pa sad dal ću noćas spavati u toplom i da li ću jesti, msm recimo samo hodati kroz šumu zimi noću + natovaren je zajebano. Ipak sam ja gradsko dete  :lala:

A ovaj broj ubivenih Nemaca ipak podiže neke obrve. Mada kako su lako begešari predali grad, nije ni čudo.

[Topola]

Koji su to podvizi inspirisali scene gde Tihi i Prle tamane po 5-10-20 Nemaca? Po epizodi? Tih podviga nije bilo, o tome je clanak, a ne o tome da li je sve bilo u stvarnosti kako je opisano u seriji. A informativan je clanak ovako, naslov je malo senzacionalisticki, ipak je to VICE

 

Nema veze, nije vathra razumeo VICE. 

[vathra]

Nema veze, nije vathra razumeo VICE. 

 

Нема везе, разумео је Васа

 

[InvisibleLight]

sretan 102 rodjendan dule!!!

 

 

ROĐEN NARODNI HEROJ PETAR MATIĆ DULE

06.07.1920

Petar Matić Dule je posljednji živi narodni heroj Jugoslavije.

Rođen je srijemskom mjestu Irig. Potiče iz imućne zemljoradničke porodice. Osnovnu školu je završio u rodnom mjestu i do početka Drugog svjetskog rata se bavio zemoljoradnjom. Družeći se sa mladim radnicima i studentima, upoznao se sa idejama radničkog pokreta i juna 1940. godine je postao član Komunističke partije Jugoslavije.

Petar je, kao sekretar Mesnog komiteta, a potom i sekretar Sreskog komiteta KPJ za Irig i član Štaba za pripremanje ustanka, vrlo aktivno radio na organizovanju ustanka u Srijemu. Kada je formirana Iriška partizanska četa, postao je njen prvi politički komesar. U ljeto 1942. godine za vreme velike neprijateljske ofanzive na Frušku goru, bio je tokom proboja ranjen u nogu. Po odlasku glavnine Sremskog partizanskog odreda u istočnu Bosnu, on je sa njegovim Četvrtim bataljonom ostao u Srijemu. U prvo vreme je bio zamjenik, a potom i komandant ovog bataljona.

Polovinom maja 1943. godine postavljen je za komandanta Treće grupe vojvođanskih udarnih bataljona, od kojih je kasnije formirana Treća vojvođanska udarna brigada. Zajedno sa Štabom brigade organizirao je veći broj zasjeda, napada na naseljena mjesta i komunikacije, koje su uspješno izvele jedinice brigade u Srijemu i istočnoj Bosni. Nakon neuspjelog napada na neprijateljski garnizon u Brčkom, novembra 1943. godine, vratio se u Srijem, gdje je preuzeo dužnost komandanta Sremskog partizanskog odreda.

U proljeće 1943. godine Glavni štab NOV-a Vojvodine odlučio je da izmučene brigade u Bosni i Hercegovini pojača. Dule je komandirao brigadom koja je u jeku borbi prebacila u istočnu Bosnu 1.100 dobrovoljaca iz Srijema i 110 seljačkih kola punih hrane, odjeće i sanitetskog materijala. Tri stotine kilometara su ljudi pješačili od Fruške gore do bosanskih šuma. Kolonu su pratili brigada i dva bataljona Fruškogorskog odreda. Po ovom događaju Veljko Bulajić je snimio i film „Veliki transport”.

Za komandanta Šeste vojvođanske udarne brigade postavljen je aprila 1944. godine. U borbama ove brigade sa Nijemcima na Fruškoj gori 17. jula 1944. godine, bio je ranjen u grudi i ubrzo prebačen u Italiju, na lječenje. Po povratku u zemlju, bio je postavljen za komandanta Srijemske operativne zone pri Glavnom štabu NOV i PO Vojvodine.

Poslje oslobođenja Beograda, novembra 1944. godine, upućen je na školovanje u Sovjetski Savez, gdje je 1945. godine završio Višu vojnu akademiju „Vorošilov“.

Za člana Centralnog komiteta Saveza komunista Jugoslavije, biran je od Petog kongresa, a za na Sedmom kongresu SKS izabran je za člana Stalnog dela Konferencije Saveza komunista Jugoslavije. Bio je i član Opunomoćstva CK SKJ za JNA. Biran je za narodnog poslanika Skupštine Srbije i Savezne skupštine, u više saziva. Od 1982. do 1986. bio je član Predsedništva CK SKJ. U proljeće 1988. izabran je za predsjednika Saveznog odbora SUBNOR, a u oktobru iste godine je smjenjen zbog sukoba sa rukovodstvom SR Srbije, odnosno protivljenja srpskom nacionalizmu i politici Slobodana Miloševića. Kasnije je podnio ostavku i na članstvo u CK SKJ.

Petar Matić je imao petoro braće i sestara i svi su bili partizani. Anka Matić, jedna od sestara, poginula je kao bombaš na kraju rata u borbama za oslobođenje Beograda i posthumno je proglašena narodnim herojem. Majka Petra Matića streljana je u logoru Jasenovac, a otac mu je do smrti mučen u rodnom Irigu.

 

 

[Hamlet Strašni]

On je rođak moje drugarice. Kaže mi da se odlično drži za svoje godine. Vitalan je sasvim